Dag lieve mensen!

Hier weer een berichtje van ons. Ik (Jacolien) zal ook nog even vertellen over mijn eerste indrukken van de school.
Misschien wordt het wel een warrig verhaal, maar mijn hoofd zit zo vol van de nieuwe indrukken en elke keer komen er meer bij, dus dat moeten jullie maar even voor lief nemen.
Ik help nu in een groep 1. Er zijn vier kleuterklassen, bij de andere ga ik nog wel helpen. Maar ik wil eerst maar eens 1 klas leren kennen en namen leren. Helemaal omdat ze in Suriname niet gewend zijn om anderen opdrachten te geven, moet alles wat je die dag doet uit jezelf komen. Dus vind ik het wel fijn als ik weet hoe alles gaat, dan kan ik er makkelijker op in spelen en zie ik ook beter wat de groep nodig heeft.
Het onderwijs is een totaal verschil met Nederland. Ik moet eerlijk gezegd erg wennen. Er wordt veel geschreeuwd tegen de kinderen en de kinderen worden alleen maar gecommandeerd. Positieve woorden gebruiken ze hier niet en complimentjes al helemaal niet. Er is geen echte interactie met de kinderen. Ze laten niks uit de kinderen komen. Kinderen vertellen wel eens tussendoor wat aan de juf, maar daar wordt niet op gereageerd. Er worden liedjes geleerd, versjes opgezegd en woordjes nazeggen. Alles wordt klassikaal gegeven. Ze hebben wel kring 's ochtends, maar daar worden alleen algemene vragen gesteld, waar iedereen op antwoord. Kringgesprekken mis ik hier wel, om de kinderen beter te leren kennen. Ik vroeg vandaag of ik de taalles mocht doen. Maar ik merk dat dat wel pittig is, omdat ze allemaal door elkaar praten en tegelijk antwoordt geven. Ik vroeg betekenis van woorden en wilde daarover in gesprek gaan, maar dat kennen ze helemaal niet. Dus dat wordt nog wel een uitdaging, om dat voor elkaar te kunnen krijgen.
Ik heb ook allerlei idee"en van dingen die ik op kan zetten voor de school. Ik zou, in opdracht van de directrice, bezig gaan met extra werk voor kleuters die snel klaar zijn en voor de oudste kleuters. Maar ik heb ook zin om iets op te zetten in het kader van complimentjes geven. Kind van de week e.d.
Het is hier normaal dat ze, als ze met hun werkje klaar zijn, een half uur op hun plek zitten en alleen maar zitten te wachten, totdat iedereen klaar is. En dan zijn het nog maar vier-jarigen.
Tja..., misschien ben ik nu wel heel negatief over het onderwijs hier, maar dat komt vooral omdat ik er heel slecht tegen kan, dat ze zich weinig inleven in de kinderen. Tegen het schreeuwen tegen kinderen kan ik al helemaal niet. Ik denk ook niet dat dit gaat wennen, maar ik ga me er wel overheen zetten en hoop dat ik wat kan betekenen voor de kinderen. Maar dit gaat dan wel om het kleuteronderwijs bij deze klassen. De hogere groepen heb ik zelf natuurlijk niet meegemaakt.
Verder is het heel relaxed dat we een eigen huisje hebben. De school is dichtbij, een kwartier fietsen en de supermarkt en internet zijn op loopafstand. Met de mensen naast ons krijgen we steeds meer contact. Tot nu toe moeten we elke dag tot 13:00 uur werken. Als we willen helpen bij de Naschoolse opvang, dan kan dat, maar is niet heel erg nodig ofzo. Verder gaan we binnenkort twee dagen per week, van half 4 tot half 6 bijles geven, aan vier meiden op een internaat. Deze meiden zijn 15 jaar en komen uit het binnenland. Ze vertelden dat de omgang met hun totaal anders is, een totaal andere cultuur, dan wat we op de Kangoeroeschool meemaken. Dus ik ben benieuwd. Ik houd wel van die afwisseling.
Ik denk dat dat eerst in elk geval wel genoeg is wat we dan te doen hebben. Met deze warmte is het best wel vermoeiend en snap ik wel dat de Surinamers alles rustig aan doen. Met dit weer moet je je ook niet druk maken.
We moeten op de school netjes gekleed, geen hemdjes, korte rokjes, slipper enzo. Dat is wel even wennen in deze warmte. Een 't-shirt en een driekwartbroek zijn best wel warm.... De kinderen hebben een schooluniform. Dat houdt in dat ze een spijkerbroek (meestal een lange) en een 't shirt dragen. Daar heb ik me wel over verbaasd. Veel mensen lopen met dit weer in een spijkerbroek. Zij zijn dit weer natuurlijk helemaal gewend.
Er zitten trouwens op de school heel veel Nederlandse stagiares van de Pabo. Erg leuk! Leuk om hun ervaringen te horen.
We zitten trouwens helemaal onder de muggenbulten. Het zijn grote rode plekken en daarna worden we blauwig. Het lijkt net alsof we waterpokken hebben...haha, ziet er echt niet uit. We hebben al heel wat middeltjes geprobeerd, maar het werkt nog niet echt en ze jeuken zo....
Goed, ik ga nu stoppen. Ik kan wel uren blijven doorkletsen, maar eind deze week weer meer!
Liefs